រន្ធត់24ម៉ោង

រឿង ដើមស្វាយធំ

ចាស់ៗភូមិខ្ញុំតែងហាមថា កុំឱ្យក្មេងៗទៅលេង នៅដើមស្វាយមួយនៅភ្លឺស្រែ ក្បែភ្លឺស្រែតាឆេង ព្រោះគេល្បីថា មានព្រាយបំពេរកូន សន្ឋិតនៅនឹងដើមស្វាយនោះ ។
ប្រជាជនទាំងឡាយ បើត្រូវឆ្លងទៅខាងណោះភូមិ គេសុខចិត្តដើរផ្លូវវៀង ឆ្ងាយពីដើមស្វាយធំនោះ ព្រោះតែខ្លបខ្លាចពេកណាស់ ។
មានថ្ងៃមួយ ពូចុន ( ពូម្នាក់នៅផ្ទះក្បែរៗខ្ញុំ ) បានទៅស្រែរបស់គាត់ទាំងថ្ងៃ ហើយដោយគាត់អស់កម្លាំងពេក ទើបគិតថា " ហ៊ើយ ខ្ចិលដើរផ្លូវវៀងផ្លូវវួយអីណាស់ " ទើបគាត់សម្រេចដើរតាមភ្លឺស្រែតាឆេង ដែលនៅឆ្ងាយពីស្វាយធំចម្ងាយតែ ១០មែត្រប៉ុណ្នោះ ។គាត់ដើរកាន់តែកៀក សម្បុរគាត់កាន់តែព្រឺ ហើយមានអារម្មណ៍ថា ក្បាលគាត់រីកស្ទើរប៉ុនល្អីទៅហើយ ។ទទួលនឹង លឺសំលេងកូនង៉ែតយំផង ធ្វើឱ្យអារម្មណ៍កាន់តែញាប់ញ័រព្រឺព្រួច ដូចជា...ដូចជាមានស្ត្រីម្នាក់សម្លក់ថ្លែរមករកគាត់ ស្របពេលនោះ គាត់មើលទៅលើដើមស្វាយធំ ស្រាប់តែឃើញព្រាយស្រី សក់វែង អង្គុយសំយុងជើងចុះក្រោម បន្លឺសំលេងបំពេរកូនលាន់រំពងពេញស្រែ ពេញចម្ការ។ គាត់ធ្វើមិនចាប់អារម្មណ៍ ហើយដើរលឿនទៅៗ ទំរាំតែដល់ស្រែគាត់ ។
ហើយមានថ្ងៃមួយទៀត តាឆេងកំពុងតែព្យួរស្រែ ស្រាប់តែគាត់ឃើញស្ត្រីនោះអង្គុយ សំយុងសក់ ។...
ហើយដ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃដែលខ្ញុំបានជួបផ្ទាល់នូវទិដ្ឋិភាព ដ៏ព្រឺសម្បុរ ។ វាជាយប់ខែខ្នើត ជាខែភ្លឺ ដែលអ្នកភូមិចាស់ៗ ចំណាំចេញមកប្រូកប្រាច្ញ គ្នាពីនេះពីនោះ រីឯក្មេងៗរត់ដឹញចាប់គ្នាប្រសេចប្រសាច ។ ដូចជាក្មេងៗដ៏ទៃទៀតដែរ ខ្ញុំចូលរួមលេងល្បែងកំសាន្ត បានសើចក្អាកក្អាយ សប្បាយទាំងចិត្ត ។ ម្តងនេះពយកយើងលេងរត់ពួនវិញម្តង ។ នៅពេលអ្នកចាំទីចាប់ផ្ដើមរាប់ ពួកយើងរត់ទៅពួននៅកន្លែងទីទៃ ។ ខ្ញុំចេះតែរត់ឆ្ងាយទៅៗ ទំរាំតែអ្នករាប់ រាប់ដល់ចំនួនទើបខ្ញុំឈប់ ហើយឱនចូលគុម្ពដុវស្មៅ។
អស់រយៈពេលមួយសន្ទុះធំ ខ្ញុំត្រូវអង្គុយនៅទីនេះ ។ពន្លឺព្រះចន្ទ ភ្លឺល្មមអាចដឹងថា ខ្ញុំកំពុងអង្គុុពីក្រោមដើមស្វាយធំមួយ។ កាលនោះខ្ញុំនៅក្មេង មិនដឹងថា ដើមស្វាយនោះ ជាស្វាយដែ់មានព្រាយសន្ឋិតនៅទេ ។ មិនបានគិតច្រើន ខ្ញុំក៏ឡើងទៅលើដើមស្វាយនោះក្នុងបំណងពួនកុំឳ្យគេរកឃើញផង និងបេះស្វាយស៊ីផង ។ គ្រាន់តែប៉ាកជើងឡើងលើមែកវាភ្លាម ក៏មានអារមណ៍ថា ព្រឺឆ្អឹងខ្នងខ្ញាក ។ ខ្ញុំឡើងទៅដល់មែកមួយ ដែលនៅលើគេបង្អស់ ហើយអាចមើលឃើញវាលស្រែស្រូវអ្នកស្រុក និងក្មេងៗរត់លេងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ ។ កំពុងតែភ្លេចខ្លួន ខ្ញុំក៏បានឭសំ់លេងអ្វីម៉្យាងពិល្រោយខ្នងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំងាកមើលសន្សឹមៗ ។ ព្រះអើយ ! វាគឺជាខ្លាដំបងដ៏ធំមួយ. កំពុងតែហារមាត់បំណងស៊ីខ្ញុំ ។ ខ្លានោះ វាមិនដូចជាខ្លាធម្មតាទេ វាមានសណ្ឋានជាឋ្លាកែវយ៉ាងថ្លា ហើយជាញឹកញាប់ មុខរបស់វាប្រែប្រួលទៅជាមនុស្ស បន្តិចក៏ទៅជាមុខខ្លាវិញ មើលទៅគួរឱ្យព្រឺសម្បុរ ។ វាបញ្ចេញសម្រែកដាក់ខ្ញុំ ធ្វើឱ្យខ្ញុំភ័យធ្លាក់ពីលើដើមស្វាយថ្លោះចង្កេះ ។សំណាងអី អ្នកស្រុកគេឃើញ គេយកមកផ្ទះ ។ រួចចាស់ៗភូមិខ្ញុំប្រាប់ថា ហាមទៅលេង ឫទៅបេះស្វាយនៅដើមស្វាយធំនោះ ។
កន្លងមក តាឆេងក៏ជួលឱ្យគេកាប់ដើមស្វាយនោះចោល ។ នៅកំ៉ុងពេលកាប់ គេឃើញសុទ្ទតែឈាម ចេញញពិដើមស្វាយនោះ និងសម្រឺកសុំអង្វរក៏របស់ស្រ្តីព្រាយនោះ ។ ហើយក្រោយមកព្រាយនោះ ក៏បានផ្លាសទីមកនៅដើមអំពិលធំមួយ ។ គួរឱ្យខ្លាចជាងនេះទៅទៀត ដើមអំពិលនោះ គឺនៅចំពីមុខផ្ទះខ្ញុំតែម្តង ៕

ផ្សងស្នេហ៍ទេវបុត្រក្នុងសុបិន

បើជីវិតខ្ញុំដូចសីុនដឺរេឡា មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ បានរាំជាមួយទេវបុត្ររូបសង្ហា បានស្លៀកឈុតស្អាតៗ បាននៅក្នុងប្រាសាទស្អាត ហើយគ្រងស្នេហ៍ជាមួយព្រះរាជបុត្រាយា៉ងមានក្តីសុខរហូតទៅ...អាយយយយ គ្រាន់តែគិតក៏រសើបមេះដូងទៅហើយ...
"អារីហ្សា!!!!! មករៀនឬអត់ហាស់?! បើមិនរៀនទេឆាប់ចេញទៅ!!" អ្ហាកក ខ្ញុំរវល់តែអង្គុយយល់សប្តិកណ្តាលថ្ងៃ ទើបត្រូវគ្រូ សូ៊មិ ស្តីអេាយខ្មាស់គេពេញថ្នាក់រៀន
" រៀន ចាស រៀន.." ខ្ញុំតបសំលេងស្រាល ឱនមុខបើកសៀវភៅអានក្នុងចំណេាមសំលេងសើចរបស់មិត្តរួមថ្នាក់....សប្បាយខ្លាំងណាស់មែនទេពេលដែលឃើញមិត្តភក្កិត្រូវគ្រូជេរ?... សូម្បីតែយាយអេ៊មមី មិត្តជាទីស្រលាញ់ ក៏សើចចំអកខ្ញុំដែរ.. គេហាមាត់ធំៗសើចសម្លេងខ្លាំងៗ ខ្ញុំចង់តែយកស្បែកជើងចុកមាត់វាទេ..
"នេះប្រហែលជាយលសប្តិទាំងថ្ងៃថាខ្លួនឯងជាព្រះនាងហើយមើលទៅ ដូចជានាងប្រហែលធ្វើបានត្រឹមព្រះនាងក្បាលអាចម៍រណាទេ តើមានទេវបុត្រឯណាគេមកបេតីនេាះ បើម្ងៃ៉ៗមិនគិតរៀនសូត្រ គិតតែពីយលសប្តិផ្តេសផ្តាស"
"ហាស ហាសហាសៗ" សម្លេងសើចលាន់គ្រហឹមម្តងទៀត.. ស្អីគេអ្នកគ្រូ..គិតចង់ជាន់ពន្លិចគ្នាដល់កប់ដីមែនទេ? ចាំមើលណា ថ្ងៃណាមួយយាយក្បាលអាចម៍រណា នឹងក្លាយជាព្រះនាងអេាយមើល៕ ចង់ប្រាប់ថាខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយរេឿងនេះណាស់ ព្រេាះខ្ញុំធ្លាប់យលសប្តិថាតាមពិតទៅខ្ញុំជាព្រះនាងដែលត្រូវមហាថ្លឹកលួចនាំចេញពីវាំង ហើយបោសចេាលក្នុងធុងសំរាម សំណាងល្អដែលឪពុករបស់ខ្ញុំទៅឃើញ មុនពេលដែលខ្ញុំត្រូវស្រមេាចក្រហមខាំ..ចង់ដឹងថាហេតុអីបានជាខ្ញុំចង់ធ្វើព្រះនាងណាស់មែនទេ?...គឺព្រេាះ..ព្រះបុត្រាមួយនេះនេាះអី......
"យាយអេ៊មី លេឿនៗមើល" ខ្ញុំនឹងអេ៊មី គេចមេា៉ងរៀនមុខវិជ្ជាកីឡា មកលួចមើលបងហ្វីន ទេវបុត្ររូបសង្ហា ដែលកំពុងទាត់បាល់នៅក្នុងទីលានជាមួយមិត្តភក្កិមុខមាត់ស្អាត(តែចាញ់បងហ្វីន បន្តិច) .. បងហ្វីនរៀនថ្នាក់ទី១២ ចំណែកខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទី១១ ។ ខ្ញុំលួចស្រាញ់គាត់តាំងពីរៀនថ្នាក់ទី៧ តែអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើបានគឺត្រឹមលួចមើលគាត់លេងបាល់ទាត់ ហើយលួចយកទុកទៅយលសប្តិ...ហ្ហឹម... គាត់ជាកំលេាះសាច់ក្រអូប រូបសង្ហា ជាកូនអ្នកមាន រួចចុះខ្ញុំជាអ្នកណា?..គឺគ្រាន់តែជាកូនស្រីម្ចាស់ហាងអាហារតូចៗមួយ...មនុស្សដូចជាខ្ញុំមិនចេះប្រមាណខ្លួនសេាះ តើមានអ្នកណាមកស្រលាញ់ដុំធ្យូងខ្មៅដូចជារូបខ្ញុំ
"អូយយយយ ទេវបុត្ររបស់ខ្ញុំពិតជាសង្ហាមែនទែនលេាកអើយ....." អេ៊មីធ្វើមុខជម្រេញខ្ញុំ.. ស្អីគេខ្ញុំនិយាយសុទ្ធតែជាការពិតណា ឯងធ្វើមុខដូចចង់ក្អួតធ្វើអីហាស់?...
"គ្នាឃើញឯងស្រលាញ់គាត់តាងពីរៀនថ្នាក់ទី៧ នេះវាថ្នាក់ទី១១ហើយណាវើយ.. គ្មានឃើញរីកចម្រើនទៅមុខសេាះ ឬមួយឯងចង់លួចមើលរហូតគាត់រៀបការមានកូន ទើបឯងហ៊ានទៅសារភាពប្រាប់គាត់?"សម្តីរបស់អេ៊មី ចាក់ដេាតបេះដូងខ្ញុំខ្ទេាកៗ សង្យ័យដូចសម្តីអេ៊មីនិយាយហើយមើលទៅ...
អេមីមើលមុខខ្ញុំហើយដកដង្ហើមធំ..."ហឺ....ឯងឈប់យលសប្តិទៅ ខ្ញុំថាអ្នករត់មូតូឌុបមាត់ផ្លូវសមនឹងឯងជាង.."
ឃ្លូស!!! ខ្ញុំដាក់អេ៊មីមួយក្រញ
"ទេាះជាខ្ញុំក្រ រៀនមិនពូកែ ថែមទាំងសម្បុរខ្មៅបន្តិច តែខ្ញុំក៏មានសិទ្នយលសប្តិណាវើយ... មនុស្សយើងត្រូវហ៊ានដែលនឹងគិតស្រមើស្រមៃ បើសូម្បីតែស្រមើស្រមៃក៏មិនហា៊នដែរនេាះ ក៏ទៅស្លាប់ចុះ..!"
"អូយៗៗៗៗ.." សុខៗអេ៊មី ក៏ស្រែកលាន់ហើយប្រកាច់
" ហើយវាកើតស្អីឯង?"
"សម្តីឯងវាមុត មុតជ្រៅចូលទៅដល់បេះដូងទៅហើយណា មិត្តភក្កិ.."
"វាប្រាកដស្រាប់ហើយ.." ខ្ញុំនិយាយយា៉ងមានមេាទនភាព មុននឹងងាកទៅមើលបងហ្វីនម្តងទៀត
"អូយយយយ សង្ហាដល់ហើយ..បែ៊កខេមថយចេញ រូ៉ណាល់ដូ ចៀសផ្លូវ"
" យើងចង់ក្អួត!......"អេ៊មមី និយាយព្រមទាំងធ្វើកាយវិការ
"អូយ!!!" សុខៗក៏មានវត្ថុមូលវិលខ្ញាល់មកប៉ះផ្ទៃមុខដ៏ស្រស់ស្អាត(?) របស់ខ្ញុំលឺសូរប័ុង ធ្វើអេាយខ្ញុំវិលមុខខ្ញាល់បែកអំពិលអំពែកពេញមេឃ... វត្ថុមូលនេាះគឺជាបាល់ដែលបងហ្វីនទើបតែទាត់បញ្ជូនទៅអេាយមិត្តភក្កិរបស់គាតើមុននេះនេាះអែង..
"ហេអូន ជួយទាត់បាល់អេាយបន្តិចទៅមើល" សម្លេងអ្នកណាគេ? អត់មានមកមើលគ្នាអីបន្តិចថាខ្ញុំយា៉ងមេ៉ចខ្លះ..ខ្ញុំសម្លឹងមើលទៅទីលានដេាយទឹកមុខខឹងក្រេាធ តែពេលឃើញបងហ្វីនមើលមកដេាយទឹកមុខអង្វរកហើយ ចិត្តខ្ញុំក៏ទន់ល្វក់...កែវភ្នែកមុតថ្លា ច្រមុះស្រួច ស្បែកសលាយសីុជំពូ បបូរមាត់រាវស្អាត ទេវបុត្ររបស់ខ្ញុំperfect បំផុត
"ហេ អារីហ្សា ឱកាសរបស់ឯងមកដល់ហើយ ទាត់បាល់បញ្ជូនទៅអេាយទេវបុត្រឯងទៅ!..គាត់នឹងបានជ្រួតជ្រាបទឹកចិត្តរបស់ឯង ហើយក៏សុំឯងរៀបការមានកូនទៀតផងជាមួយគ្នាទៀតផង...អេាយឆាប់ឡើង!"
"ឆ្កួត" ខ្ញុំថាអេាយមិត្តដែលឆ្កួតជ្រុលរបស់ខ្ញុុំ មិនដែលគ្រាន់តែទាត់បាល់បញ្ជូនឱ្យបងហ្វីន នឹងធ្វើអេាយខ្ញុំរៀបការជាមួយគាត់ផងហេ?.. ខ្ញុំកំពុងតែត្រៀមទាត់បាល់បញ្ជូនទេៅអេាយបងហ្វីន ដេាយស្បែកជើងបា៉តា ដាច់ៗ កញ្ចាស់របស់ខ្ញុំ...
"បងហ្វីន ចាំទទួលណា!!!! ហាចចចចចចចច"
ខ្ញុំទាត់វាចេញទៅហើយ ខណះដែលបាល់ហេាះចេញដេាយរូបភាពស្លូមូស្សិន ខ្ញុំក៏ឃើញបងហ្វីនញញឹមដាក់ខ្ញុំ នេាះវាកាន់តែធ្វើអេាយខ្ញុំមានក្តីសុបិនកើនឡើង ខ្ញុំញញឹមហែកមាត់ស្រមៃគិតដល់ពិធីរៀបការដ៏សែនធំរបស់យើងទាំងពីរ តែសុខៗសម្លេងយាយអេ៊មីលាន់ចូលមក កាតចង្វាក់អស់រលីង...
"ហើុយយយយយ..!!! យា៉ប់ហើយ អារីហ្សា!"
ខ្ញុំងាកទៅធ្វើមុខយក្សដាក់មិត្ត យាយអេ៊មមី មិននិយាយអី តែចង្អុលអេាយខ្ញុំមើលទៅដី នេះគឺបាល់ ខ្ញុំភ្នែកស្លឺងាកខ្វាប់ទៅទីលានបាល់ទាត់ បងហ្វីននឹងមិត្តភក្កិកំពុងឱនចុះ មើលវត្ថុចំលែកសភាពស្អុយៗ ក្លិនជាងកណ្តុរងាប់ទៅទៀត របស់នេាះគឺស្បែកជើងរបស់ខ្ញុំនេះឯង... បងហ្វីន នឹងមិត្តភក្កិងាកមកខាងខ្ញុំ នឹងអេ៊មមី ដេាយទឹកមុខងេឿងឆ្ងល់ តែ.... ប្រុចចចចច....!! នៅទៀតមានតែល្ងង់ ខ្ញុំនឹងអេ៊មមី នាំគ្នាដាក់មេប្រូច..
ហឹកៗគួរអេាយអាមា៉សបំផុត ឧស្សាហ៍មានឱកាសអេាយបងហ្វីនបានឃើញមុខដ៏ស្រស់ស្អាត(មែនអី?) របស់ខ្ញុំហើយ បែរជាបញ្ជូនស្បែកជើងបា៉តាសម័យសង្រ្គាមលេាកអេាយគាត់ទៅវិញ។ ពេលត្រឡប់មកដល់ផ្ទះ ខ្ញុំក៏ត្រូបជួបនឹងសម្លេងជេររបស់មា៉ក់ ដែលគិតតែពីជេរៗ ពេលឃើញខ្ញុំដើរជំទើតជើងត្រឡប់មកផ្ទះ ព្រេាះសល់តែស្បែកជើងម្ខាង ថែមទាំងប្រាប់ថានឹងមិនទិញថ្មីអេាយទៀតផង .. ហឹកៗ មា៉ក់ចិត្តអាក្រក់ តែប្រហែលគ្មានអ្នកណាចិត្តអាក្រក់ ស្មើរមិត្តភក្កិរបស់ខ្ញុំ ដែលគិតតែពីសើចហើយរមៀលខ្លួនទៅមកលើគ្រែក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំ
"ហាហាហា ហើយសីុនដឺរេឡា ក៏ចេាលស្បែកជើងបា៉តារលួយៗ ទុកអេាយព្រះបុត្រា ព្រះបុត្រាហិតក្លិនស្បែកជើងហើយដាច់ខ្យល់ស្លាប់មួយកន្លែង អ្ហាកកកកកក បើយកទៅនិទានជារេឿងសប្បាយស្លាប់ហើយ ហាហាហា "
មើល មើល មើលវាធ្វើ! តើវាចង់ឌឺដាក់មិត្តភក្កិដល់ណា?!
"ស្លាប់ទៅឯង!!!!!" ខ្ញុំយកខ្នើយវាយ អេ៊មមីដេាយមិនប្រណីដៃ ហើយយកខ្នើយបិទមុខទប់ដង្ហើមអេាយវាស្លាប់នឹងកន្លែង ជំនួយទេវបុត្រខ្ញុំ
" រីហ្សា!! ឯងចង់សម្លាប់ខ្ញុំអី?!!!" អេ៊មមីប្រឹងរើហើយច្រានខ្ញុំទំលាក់ពីលើគ្រែ
"អូយយយយយ" ក្បាលខ្ញុំបេោកឥដ្ធ ឈឺដល់ហើយ
"ខ្ញុំក្រេាកឡើងអង្អែលក្បាល អេ៊មមីមុខខ្ញុំហើយបើកភ្នែកធំៗ
"រីហ្សា ឯងកើតអីនឹង? មានកន្ទួលសៗពេញនឹង?"
ខ្ញុំយកដៃស្ទាបមុខខ្លួនឯងហើយទៅឆ្លុះកញ្ចក់មើល មុខខ្ញុំមានកន្ទួលសៗពេញ ពេលនៅសាលារៀនមិនមានឯណា ហើុយយយយ ខ្ញុំកើតអី?...
"ឬមួយ..... ឯងកើតអ៊ុតស្វាយ?!"
"ហាស?!! "ខ្ញុំធ្វើភ្នែកស្លឺ...វាមានភាគរយអាចទៅរួចព្រេាះខ្ញុំមិនដែលចេញអ៊ុតស្វាយទេតាំងពីកើតមក
"បានន័យថា....."
"បានន័យថាឯងបានសម្រាកឈប់រៀនរាប់អាទិត្យ ជយោ!! ត្រេកអផងណាពួកមា៉ក..!" មើលវានិយាយ....
"ឯងឆ្កួតទេអី មុខខ្ញុំបែបនេះទៅរៀនមិនកើត អត់បានឃើញមុខបងហ្វីនហើយ....ហីកៗៗ..."
"អុញ...ទៅចឹងទៅ.."
"ឯងត្រូវជួយខ្ញុំណាអេ៊ម" ខ្ញុំស្ទុះចូលទៅអេាបអេ៊មមី យាយនេាះអង្គុញខ្លួនគេច អេាយផ្អៀងខ្លួនទៅទ្វារត្រៀមខ្លួនរត់ពេញទី
"កុំចូលមកវើុយ ខ្្ញុំមិនចង់ឆ្លង់អ៊ុតស្វាយពីឯង"
"ក្រែងយើងជាមិត្តភ្កិគ្នានេាះអី ឯងភ្លេចចម្រៀងរបស់យើងហើយហ? ~មិត្តភក្កិឈឺ ខ្ញុំក៏ឈឺដូចគ្នា មិត្តភក្កិត្រូវនៅជាមួយគ្នាមិនបោះបង់គ្នាចេាល~"
យាយអេ៊មមីកំពុងធ្វើមុខស្លើហើយរំឮកអតីតកាលរបស់យើងទាំងពីរ
"ដូច្នេះឯងត្រូវតែកើតអ៊ុតស្វាយដូចគ្នាដែរ"
"អាយយយយ ខ្្ញុំមិនចង់កើតអ៊ុតស្វាយដូចឯងទេណា នាងរេាគចិត្ត"
និយាយរួចនាងក៏ដាក់មេប្រូចរត់ទៅបាត់.....
៤ថ្ងៃក្រេាយ អាការះរបស់ខ្ញុំប្រសើរឡើង ស្នាមអ៊ុតពងបែកក៏បាត់ទៅបន្តិចម្តងៗ ព្រេាះមា៉ក់រកថ្នាំមកលាបអេាយ ទើបថ្ងៃនេះខ្ញុំចេញមកដើរលេងក្រៅផ្ទះ នៅតាមផ្លូវអ្នកភូមិសុទ្ធតែរាក់ទាក់ខ្ញុំ ព្រេាះមិនបានឃើញមុខគ្នាច្រើនថ្ងៃ ពួកគេស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ ព្រេាះតែខ្ញុំពូកែទំនាក់ទំនង ប្រហែលមានតែបងហ្វីនម្នាក់ទេដែលខ្ញុំមិនហា៊ននិយាយជាមួយ និយាយរួចនឹកដល់បងហ្វីនដល់ហើយ...ខណះដែលកំពុងគិតនេាះ ភ្នែកខ្ញុំក៏ក្រលេកទៅឃើញមនុស្សប្រុសម្នាក់កំពុងឈរនិយាយគ្នាជាមួយអ្នកលក់បន្លែ លក្ខណះដូចកំពុងសួរអ្វីម្យា៉ង ហើយហេតុអីអ្នកលក់បន្លែចង្អុលមកខ្ញុំ?!
អេ! នេាះគឺបងហ្វីនទេតើ គាត់បែរមើលមកខាងនេះហើយញញឹមតិចៗដាក់ខ្ញុំទៀតផង ខ្ញុំក៏ប្រញាប់ទាញមួកពីអាវរងារមកគ្របក្បាល ហើយបែរក្រេាយដើរចេញ
"អូនហេ! អូន!..." គាត់ហៅខ្ញុំ តែពេលនេះខ្ញុំមិនស្អាត (ចាំបានថាពេលណាៗក៏មិនស្អាត) កុំទាន់អាលជួបគ្នាអី...ខ្ញុំដើរគេចគាត់នៅតែដើរតាមខ្ញុំ..មិនដឹងថាគេមករកអ្នកណា...ខ្ញុំរត់គេចបែបមិនគិតជីវិត ពេលចូលផ្ទះបានក៏មានអារម្មណ៍ធូរទ្រូង ព្រមទាំងស្តាយយា៉ងប្រាប់មិនត្រូវ ខ្ញុំមើលតាមបង្អួចកញ្ចក់ឃើញបង ហ្វីន កំពុងតែអើតរកអ្នកណាម្នាក់...ហឹមមម ខ្ញុំបានតែដកដង្ហើមធំ នេះជាលើកទីពីរហើយដែលខ្ញុំមានឱកាសបានធ្វើការស្គាល់ជាមួយបងហ្វីន តែខ្ញុំធ្វើអេាយបាត់បង់ម្តងទៀតទាល់តែបាន។ គាត់ប្រហែលមករកផ្ទះមិត្តភក្កិរបស់គាត់ គាត់ប្រហែលចាំខ្ញុំមិនបានទេ ព្រេាះថ្ងៃនេាះដែលខ្ញុំត្រូវបាល់ចំមុខ ជាលើកដំបូងដែលបងហ្វីន ងាកមកមើលមុខខ្ញុំពេញទាំងពីរភ្នែក តើគាត់មេ៉ចនឹងអាចចាំខ្ញុំបានទៅ...
ខ្ញុំរត់គេចការពិត រួចត្រឡប់មកគេងស្រមៃដល់ទេវបុត្រដែលខ្ញុំទើបរត់គេចអម្បាញ់មិញ ...សីុនដឺរេឡា មានស្បែកជើងកែង តើខ្ញុំវិញមានអ្វី? មុខក៏មិនស្អាត រៀនក៏មិនពូកែ ខ្ញុំគ្មានអ្វីសក្កិសមនឹងគាត់សូម្បីតែបន្តិចឡើយ.....
To be continues ...

រឿង ខ្មេាចលេងបិតពួន

នារីនឹងដាលីនជាមិត្តចិត្តស្នឹទថ្ញៃមួយពួកគេបានលេងបិតពួន
ដាលីសជាអ្នកពួនតែនារីជាអ្នករកនារីរកដាលីសមិនឃេីញសោះស្ទេូី
គ្រប់កន្លែងទៅហេីយស្រាប់តែនារីចេះតែមេីលទៅមេីលមកក៏ឃេីញ
ដាលីសកំពុងអង្គុយសំងំហេីយអេានមុខ
ស្រាប់តែនារីប៉ាស់នាងដៃនាងត្រជាក់ណាស់នារីគិតថាដាលីសពិតជាចំ
លែកណាស់ចាប់បាននាងហេីយនាងធ្វេីមិនដឹងដូចជាគ្មានរឿងអីកេីតឡេីងខ្ញុំឆ្ញល់ពេកក៏ប្រាប់នាងថាយេីងចាប់បានអែងហេីយម៉េចក៏មិនចាំទីវិញទៅពេលនោះនាងតបថា ok យេីងទៅចាំទីហេីយ
ពេលនោះនារីក៏រកកន្លែងពួនវិញម្ដងតែមិនទាន់ទាំងរកឃេីញផងដាលីន
មកដល់បាត់
នារីចំលែកចិត្តណាស់ព្រោះមិញនិះឃេីញដាលីនចាំទីសោះនឹងហេតុអី
ក៏មកដល់ឡេីនម្លេះហេីយកំពុងតែគិត្តងាកក្រាយក៏បាត់ដាលីនសូន្យ
ឈឹងនាងគិតមិនល្អសោះ
នាងរកដាលីសមិនឃេីញទេនាងក៏សំរេចចិត្តទៅផ្ទះវិញ
ព្រឹកឡេីងនារីបានជួបដាលីសហេីយនិយាយថា
នារី:ម៉េចក៏អែងទៅចេាលយេីងចឹង
ដាលីស:គឺយេីងសំុទេាសដែលមិនបានលេងជាមួយអែង
នារី:តែអរគុណហេីយដែលអែងបានលេងជាមួយយេីងបន្តិចណា
ដាលីន:អេ យេីងមិនបានលេងជាមួយអែងសូម្បីតែបន្តិចហេតុអីក៏អែង
និយាយបែបនេះ ឬក៏អែងត្រូវខ្មេាចបិតពួនលង
ពេលនោះនារីមកផ្ទះវិញហេីយក៏គិតថាប្រកត់ជាខ្មេាចលងហេីយ
ព្រោះដៃគេត្រជាក់ណាស់ហេីយដេីរឡេីនទៀតយប់នេះនាងគេងយល់
សប្វឃេីញនារីម្នាក់មុខសុទ្ធតែដង្កូវព្រឹកឡេីងនាងសុំម្តាយទៅវត្តហេីយ
និយាយរៀបរាប់រឿងនេះប្រាប់លេាកសង្ឃ លេាកសង្ឃបានមានប្រសាស៏
ថាមានខ្មេាចស្រីមកលេងបិតពួនជាមួយចៅហេីយពេលនោះនារីបានស្រាចទឹកអេាយនារីចាប់ពីពែលនោះទៅនារីលែងត្រូវខ្មេាចលងហេីយ

រឿង ទីងមោង

...ពេលដែលកំពុងតែដើរតាមភ្លឺស្រែជាលើកទីមួយ កន្ទុយភ្នែកស្រាប់តែឃើញនរណាម្នាក់ឈរសម្លក់មកខ្ញុំ ។
-លោកយាយ!គាត់ជានរណា?
-គាត់ណាទៅចៅ?
...ដៃរបស់ខ្ញុំក៏ចង្អុលទៅរបស់នោះ ស្ថិតក្នុងសម្លៀកបំពាក់ចាស់រយីករយាក សក់វែងអន្លាយបាំងគ្របមុខជិត ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំត្រូវបែរមុខចេញព្រោះតែអារម្មណ៍ខ្លាច ។
-វាមិនមែនជាមនុស្សទេចៅ វាគឺទីងមោង យាយទុកសម្រាប់កុំឱ្យចាបស៊ីស្រូវ
ស្ថិតក្នុងវ័យ១៣ឆ្នាំ ខ្ញុំមិនសូវយល់ពីអ្វីដែលគាត់កំពុងតែពន្យល់នេះទេ ។
-តើគាត់ដេញចាបម៉េចទៅយាយ បើគាត់មិនឃើញកម្រើកផងនឹង!
លោកយាយគាត់សើច គាត់ហួសចិត្តនឹងសម្ដីដ៏ល្ងង់ខ្លៅរបស់ចៅប្រុសមកពីទីក្រុងម្នាក់នេះ ។ គាត់ព្យាយាមពន្យល់ខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀត ។
-វាមិនចេះកម្រើកមែន តែចាប រឺក្អែកនឹងខ្លាចវា ព្រោះតែវាមើលទៅគួរឱ្យខ្លាចនឹងណា !ចៅឃើញមុខវាទេ?ថ្វីបើមុខវាធ្វើមកពីល្ពៅពិតមែន តែវាមើលទៅដូចមនុស្សពិតៗ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យសត្វចង្រៃទាំងនោះ ច្រលំស្មានថា ជាមនុស្ស ទើបវាមិនហ៊ានមកស៊ីស្រូវយាយ ។ ម៉េចយល់ហើយឬ?
លោកយាយនិយាយត្រូវ មុខរបស់បុរសក្លែងក្លាយនេះមើលទៅស្ទើរលោះព្រលឹង ហើយខ្ញុំក៏ងាកទៅកន្លែងផ្សេង ស្រាប់តែចំងល់មួយទៀតបានផុសមកយ៉ាងលឿនក្នុងគតិរបស់ខ្ញុំ ។ ហេតុអ្វីបានជាស្រែលោកយាយមិនមានសត្វមួយមកបំផ្លាញសោះអ៊ីចឹង ផ្ទុយពីស្រែក្បែរនោះ សម្បូរទៅដោយចាបស៊ីស្រូវពពាក់ពពូន ទាំងដែលស្រែទាំងពីនេះមានបុរសទីងមោងដូចតែគ្នាសោះ។
-យាយ!ស្រែនោះម៉េចនៅតែមានសត្វទៀត បើវាមានទីងមោងមួយហើយតើ
ទឹកមុខយាយប្រែប្រួលភ្លាមមួយរំពេច ។
-តោះយប់ហើយ ទៅផ្ទះចៅ ម៉ាក់ចៅប្រហែលជាចាំបាយឯផ្ទះយាយហើយមើលទៅ។
លោកយាយព្យាយាមបិទបាំងការពិត។
នៅយប់នេះខ្ញុំគេងមិនលក់សោះ ។ ម៉ាក់និយាយថា ប្រហែលមកពីប្លែកកន្លែង ឫប្រហែលមកពីរំភើបចិត្តនឹងទេសភាបស្រុកស្រែពេក តែតាមការពិត គ្រប់ពេលបិទភ្នែក ខួរក្បាលខ្ញុំស្រមៃឃើញតែមុខបុរសទីងមោងរបស់លោកយាយ នៅស្រែលោកយាយនោះ។
ម៉ោង១២ពាក់កណ្តាលអាធ្រាត ។ ខ្ញុំធ្វើជាដេកលក់ ហើយនៅពេលដែលប្រាកដចិត្តថា ម៉ាក់ និងយាយគេងលក់ហើយ ខ្ញុំក៏លួចចេញពីមុង ហើយចេញពីផ្ទះនេះដោយ ផ្លោះចេញតាមបង្អួច (ព្រោះផ្ទះលោកយាយជាផ្ទះតៀម) ។ នៅខាងក្រៅអាកាសធាតុត្រជាក់ស្រឹប ខ្យល់បក់មកតិចៗ រួមជាមួយនឹងសំលេងឆ្កែលូដ៏គ្រលួច ធ្វើឱ្យខ្ញុំស្រមៃឃើញ អ្វីៗផ្ដេសផ្ដាស។ មេឃមិនងងឹតដល់ថ្នាក់ចាក់ភ្នែកមិនធ្លុះទេ ព្រោះបានពន្លឺពីព្រះចន្ទ្រា ល្មមអាចឃើញផ្លូវទៅស្រែបាន ។ ខ្ញុំយកពូថៅដែលដាក់ក្បែរនោះហើយរត់យ៉ាងលឿនទៅស្រែលោកយាយ ។ មិនជិតប៉ុន្មានទេពីផ្ទះទៅស្រែនោះ ។ នៅតាមផ្លូវ ខ្ញុំចេះតែមានអារម្មណ៍ថា ដូចជាមាននរណាព្យាយាមរត់តាមខ្ញុំ តែនៅពេលដែលងាកមើល ក៏គ្មានអ្វីក្រៅពីភាពស្ងប់ស្ងាត់ ។ វាពិតជាឆ្កួតៗណាស់ដែលនៅសុខៗ មករត់កាន់ពូថៅទៅស្រែម្នាក់ឯងទាំងកណ្ដាលអាធ្រាតនោះ តែគំរោងឡប់ៗរបស់ខ្ញុំនេះត្រូវតែបានសម្រេច ។
មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏មកដល់ស្រែលោកយាយ។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលទៅទីងមោងនោះ ស្រាប់តែព្រឺសម្បុរខ្ញាក ហើយរារែកមិនចង់ចុះទៅក្បែរវា ។ ខ្ញុំព្យាយាមជំនះចត្តខ្លួនឯងហើយដើរតិចៗទៅជិតទីងមោងគួរឱ្យខ្លាចនោះ ។ បើរខ្ញុំមិនវាយបំបែកទីងមោងនេះទេ យប់នេះខ្ញុំច្បាស់ជាគេងមិនលក់មិនខាន ។ ខ្ញុំយារពូថៅតម្រង់ទៅក្បាលល្ពៅនោះ ។ល្ពៅបែកខ្ជាយ ហើយស្រាប់តែរាងកាយទីងមោងនេះស្ទុះមកចាប់ក្បាលខ្ញុំ ...........
[---]
នៅឯផ្ទះវិញ ស្ត្រីជាម្តាយ និងលោកយាយ ចលាចលព្រោះបាត់ក្មេងប្រុស ១៣ឆ្នាំពីមុង ។
-ម៉ែ!តិចវាទៅស្រែទៅ
ពួកគេទាំងពីរនាក់រត់យ៉ាងលឿនទៅកាន់ស្រែ ។ តែ , ពេលដែលពួកគេមកដល់ អ្វីៗវឆបឆនហួសអស់ទៅហើយ ក្មេងប្រុសដែលពួកគេទាំពីរកំពុងតែរកនេះបានក្លាយជាសាកសពកំបុតក្បាល ដែលដេកស្ដូកស្ដឹង ក្បែរទីងមោងនេះបាត់ទៅហើយ ។ ស្ត្រីជាម្ដាយស្រែកទ្រហោរយំព្រមទាំង ស្ទុះទៅឱបសាកសព ។ លោកយាយមើលទៅទីងមោង ដែលឈរធ្មឹងហាក់ដូចជាមិនដឹងរឿងអ្វីសោះ ។ក្បាលរបស់ទីងមោងពេលនេះ មិនមែនជាក្បាលល្ពៅទៀតទេ ។ លោកយាយសម្លឹងមើលក្បាលថ្មីរបស់ទីងមោងនោះ ហើយពោលតិចៗតែម្នាក់ឯង :
-នេះជាកំហុសរបស់យាយដែលយាយមិនបានប្រាប់ចៅថា ទីងមោងមួយនេះមានព្រាយសន្ធិត យាយសុំទោសចៅសម្លាញ់
-------------------------------ចប់-----------------------------------

រឿងមន្តស្នេហ៍

នាថ្ងៃឈប់សំរាកការងារប្រចាំឆ្នាំមួយមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះចន គាត់បានទទួលការសំរាកលំហែពីក្រុមហ៊ុនដែលគាត់បានធ្វើការទៅកាន់កោះហាវ៉ៃ។ នៅពេលដែលគាត់បានមកដល់សណ្ឋាគារដែលកក់រួចមកគសត់ពិតជាពេញចិត្តកន្លែងនោះណាស់ អាកាសធាតុបរិសុទ្ធ ឆ្នេរខ្សាច់សក្បុសជាពិសេសស្រីៗស្អាតៗ។
សណ្ឋាគារនោះគឺជាសណ្ឋាគារលំដាប់High showមួយរួមជាមួយនឹងបរិយាកាសដ៏គួរឱ្យរំភើប។ នៅយប់នោះដែរចនបានរៀបចំខ្លួនស្លៀកពាក់ខោអាវថ្លៃៗបាញ់ទឹកអប់ក្រអូបឈ្ងុយហើយដើរចុះទៅកាន់បារដែលនៅជាប់សណ្ឋាគារ។
ពេលទៅដល់ទីនោះគាត់បានឃើញនារីម្នាក់ស្លៀករ៉ូបពណ៌ក្រហមមានសក់វែងពណ៌ខ្មៅ ភ្នែកពណ៌ត្នោត ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញ នាងពិតជាស្អាតណាស់។ ចនបានសំលឹងមើលនាង ហើយនាងក៏សំលឹងគាត់ដែរ ចនបានលង់ស្នេហ៍នាងម្នាក់នោះហើយ។
ចនបានប្រមូលភាពក្លាហានដើរទៅជិតនាងនិងសារភាពថាគេចង់ទាក់ទងនាង តែត្រូវបាននាងបដិសេធហើយច្រានគេចេញ។ ចនអន់ចិត្តខ្លាំងណាស់ហើយខ្មាសគេទៀត​ចនខកចិត្តណាស់មួយសន្ទុះគាត់បានត្រលប់ទៅបន្ទប់សណ្ឋាគារវិញទាំងអាម៉ាស់មុខ។
នៅយប់បន្ទាប់ចនបានទៅក្នុងបារនោះហើយបានប្រទះឃើញនារីឈុតក្រហមម្តងទៀត ចនបានសំរេចនិយាយទៅកាន់នាងម្តងទៀតថា:
ចន: "សួស្តីអ្នកនាងខ្ញុំឈ្មោះចន"
"ខ្ញុំមិនបានសួរលោកទេ"
ចន: "ខ្ញុំគិតថាពួកយើងគួរតែស្គាល់គ្នាបានទេ?
"ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារមាស់ជើងណាស់" នារីនោះបានតបទៅកាន់ចនបែបឈ្លើយ។
ទង្វើរបស់នាងធ្វើឲ្យចនត្រូវអាម៉ាស់មុខម្តងទៀត គេគិតថានឹងឈប់ទៅរកនាងហើយ។តែនៅថ្ងៃបន្ទាប់ចនបានចេញពីសណ្ឋាគាទៅទីតាំងលក់ទំនិញតូចៗនៅឯទីប្រជុំជនមួយក៏បានជួបស្រីចំណាស់ម្នាក់ដែលឈរលក់ឥវ៉ាន់កំប៉ិចកំប៉ុកនៅជ្រុងម្ខាងផ្លូវ។ ចនបានឃើញអក្សរដែលសរសេរតាំងពីមុខថា: "មន្តអាគមនិងវេទមន្តងងឹត»។ ចនបានប្រញាប់បញ្ឍប់រទេះគាត់ហើយបានសួរគាត់ថា:
ចន: "តើអ៊ំស្រីមានវីធីណាដែលអាចធ្វើអោយនារីម្នាក់ស្រឡាញ់ខ្ញុំវិញបានទេ? "
ស្រីចំណាស់ញញឹមហើយតប: "ពិតជាមាន "
គាត់បានយកដបតូចមួយមកបង្ហាញចន ដបមានរូបបេះដូងមានសរសេរបិតនៅលើវា វាមានទឹករាវម្យ៉ាងពណ៌ក្រហមដូចឈាមអ៊ីចឹងស្រីចំណាស់បានប្រាប់ចនថាវាជា "ឱសថស្នេហ៍"។ ចនលឺហើយអរណាស់ គាយ់មិនខ្វល់ច្រើនទេគេបានទិញយកដបនោះពីស្រីចំណាស់ហើយប្រញាប់ប្រញាល់ចេញពីទីនោះក្រោយក្រសែភ្នែកញញឹមពីស្រីចំណាស់ម្នាក់នោះ តែទោះជាយ៉ាងណាគាត់បានប្រាប់ចនថាដាក់ថ្នាំនេះតែមួយដំណក់ប៉ុណ្ណោះទៅក្នុងកែវ ហើយគេថ្ងៃក្រោយប្រាកដជាសោកស្តាយ។
យប់មកដល់ចនបានចូលទៅក្នុងបារដូចកាលពីម្សិលហើយបានអង្គុយរងចាំនារីនោះយ៉ាងយូទំរាំឃើញនាងមកដល់អង្គុយនៅតុម្ខាង ចនបានស្ទុះទៅរកនាងនិងបាននិយាយជាមួយនាងយ៉ាងទន់ភ្លន់ គាត់រងចាំឱកាសដែលនាងភ្លេចខ្លួន គាត់បានយកថ្នាំក្នុងហោប៉ៅខោមកបើកឆ្នុករួចចាក់មួយដំណក់ទៅក្នុងកែវស្រាតែមួយប៉ព្រិចភ្នែក(តែថ្នាំនោះគ្មានប្រសិទ្ធភាពទេបើគេចាក់ទាំងអស់)។
២០នាទីក្រោយមកនារីនោះបានបែរមុខទៅរកចនហើយញញឹម។ ភ្នែករបស់នាងបញ្ជាក់ថានាងបានយល់ព្រមជាមួយចនហើយបានថើបជញ្ជាក់មាត់របស់ចនទៀតផងធ្វើអោយចនស្ទើតែមិនជឿថាថ្នាំនោះពិតជាខ្លាំងមែន។ ពួកគេទាំងពីរបាននាំគ្នាត្រឡប់មកសណ្ឋាគារដើម្បីរួមរ័ក្សពេញមួយយប់ប្រៀបដូចជាគូស្នេហ៍ទើបរៀបការអ៊ីចឹង។
លុះព្រលឹមឡើងនារីម្នាក់នោះបានគិតថានឹងធ្វើអោយចនភ្ញាក់ផ្អើលដោយនាងបានរៀបចំអាហារពេលព្រឹកសំរាប់ចននិងបានចុះទៅខាងក្រោមទិញនំខេកសំរាប់ចន តែជាសំណាងអាក្រក់នៅពេលដែលនាងបានឆ្លងផ្លូវទៅផ្លូវម្ខាងទៀត នាងត្រូវរថយន្តមួយបោះពួយយ៉ាងលឿនទំនងស្រវឹងស្រាបានបើកមកបុកនិងកិននាងខ្ទេចក្បាល ខ្ទេចខ្លួនស្លាប់នៅនឹងកន្លែង។ សពរបស់នាងត្រូវបានខ្ចប់នឹងទំនាក់ទំនងទៅក្រុមគ្រួសាររបស់នាងអោយមកទទួល។ ចនក៏រន្ធត់ចិត្តមិនស្ទើដែរគាត់ពិបាកចិត្តណាស់នៅពេលដែលមនុស្សដែលគេស្រឡាញ់បានស្លាប់បាត់។
Holidayត្រូវបានបញ្ចាប់ ចនបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គេបានបោះដបថ្នាំដែលគេទិញពីហាវ៉ៃបោះចោលក្នុងធុងសំរាម។ យប់ណាក៏ដូចយប់ណាចនមិនដែលបានដេកលក់ស្រួលម្តងណាទេ រហូតដល់យប់ចំថ្ងៃដែលសង្សារបស់ចនស្លាប់ ចនបានដេកក្នុងបន្ទប់គេដូចរាល់ដង ប៉ុន្តែគាត់មានអារម្មណ៍ថាដូចទើសខ្នង ចនក៏ងាកមកដើម្បីរកមើលថាជាអ្វី តែគាត់រន្ធត់ចិត្ត នោះគឺជាសារ៉ានារីដែលគាត់ជួបក្នុងបារហើយបានស្លាប់ថ្ងៃមុននោះ ចនមិនអាចស្រែកបានឡើយ សារ៉ាមានសភាពដូចដែលនាងត្រូវឡានកិនអ៊ីចឹង នាងបានយកមុខដ៏សែនអាក្រក់របស់នាងមកថើបចន ហើយឡើងមកសង្គ្រប់ពីលើចនខ្លួនរបស់នាងសុទ្ធតែឆ្អឹងនិងឈាម នាងតែងតែមករកចនរៀងរាល់យប់និងបាត់ទៅវិញនៅពេលព្រឹក ចនត្រូវប្រឈមមុខបែបនេះជាមួយខ្មោចសារ៉ារហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់...............៕